Afgelopen vrijdag was ik bij de opening van Over ’t Hek, de eerste van drie grote waterbergingen die in de gemeente moeten worden gerealiseerd. Deze waterberging ligt aan het Heklaantje tussen Bergen en Schoorl. De andere twee komen ten noordoosten van de wijk Saenegheest en op het voormalige vliegveld Bergen ten zuiden van de kern. Wat maakt Over ’t Hek tot zo’n bijzonder project?
Als je bij de waterberging staat kijk je uit over een weidse, open polder. Wat je ervaart is ruimte. Wat je niet kunt zien is dat die ruimte ook hier schaars is. Er zijn in het landelijke gebied van Bergen vele conflicterende claims op het buitengebied: natuur en landbouw, recreatie en waterberging strijden om de voorrang. Als je al die wensen en eisen afzonderlijk wilt honoreren is er veel te weinig ruimte. Deze schaarste zie en ervaar je niet, maar dat wil niet zeggen dat ze niet bestaat. Het komt dus aan op – excuses voor het jargon – meervoudig ruimtegebruik en het stapelen van functies. En dat is bij Over ’t Hek op een prachtige manier gelukt. Er komt een biologisch-dynamische zorgboerderij die in en om het gebied van de waterberging gaat boeren. Het Heklaantje wordt doorgetrokken als wandelpad, waardoor er een nieuwe, kleinschalige recreatieve voorziening ontstaat. En de natuur? De eerste tureluur en lepelaar zijn al gesignaleerd, net als een eerder onbekende Pino-achtige (zie foto hieronder). Alle functies zijn dus gestapeld onder gebracht in één project.
Over ’t Hek is een schoolvoorbeeld dat navolging verdient. De andere waterbergingen zijn de komende jaren aan de beurt. Hopelijk lukt het om de schaarse ruimte daar op net zo’n slimme manier in te richten.
Alwin Hietbrink 